શબ્દસૃષ્ટિ જુલાઈ ૨૦૨૨ અંકની વાર્તાઓ વિષે નોંધ

 

શબ્દસૃષ્ટિ જુલાઈ ૨૦૨૨ અંકની વાર્તાઓ વિષે નોંધ

(૨૫૦ શબ્દો)

દીકરી તો પંખીની જાત (રણછોડભાઈ પોંકિયા):

બેન-બનેવીના મૃત્યુ પછી હરિ એકની એક ભાણેજ દીપુને પોતાની દીકરી ગણીને ઉછેરે છે. હરિની પત્ની ઝમકુ માટે આ દીપુ વધારાનો બોજ છે. દીપુ ઘરકામમાં મદદરૂપ થાય છે એટલે પછી ઝમકુને એ બોજારૂપ નથી લાગતી. મોટી થઈને દીપુ પરણીને સાસરે જાય પછી ઝમકુને દીપુની યાદ આવે છે.

બબ્બે મૃત્યુ, પંદર-વીસ વર્ષનો મોટો ફલક, પત્નીથી ખાનગીમાં ભાઈનું બહેનને મદદ કરવું, નણંદ માટે ભાભીને ઇર્ષાભાવ, જેઠ-જેઠાણી માટે નાની વહુ પાસે ફરિયાદો હોવી, મામીનો ભાણેજ માટે સગવડિયો હેતભાવ: આ બધી સરેરાશ વાતોનું આલેખન વિસ્તારથી કરવાને બદલે ફક્ત ઈશારામાં કરીને મામી-ભાણેજ સંબંધની વાત પર વાર્તાકારે વધુ ધ્યાન આપવું જોઈતું હતું. દીપુ પરણીને સાસરે જાય પછી ઝમકુને સાલતી એની ખોટ હ્રદયસ્પર્શી બને એવું આલેખન થયું હોત તો કંઇક વાર્તા જેવું બન્યું હોત.

ટૂંકમાં થયું એવું કે સામગ્રી અને મસાલો હતો પણ વાત બની નહીં.    

અનુવાદિત વાર્તા:

સફેદ બગલો (સરાહ આર્ને જવટે લિખિત મૂળ અમેરિકન વાર્તા, અનુવાદ: ડો. બિપિન આશર):

પક્ષીઓને બચાવવા માટે સુખ-સગવડની લાલચને ઠુકરાવી દેતી એક વનવાસી કન્યાનું સુંદર પાત્રાલેખન. પરદેશી યુવાન અને બાલિકાની દાદી બંનેના પાત્રો ઝીણી ઝીણી વિગતો સાથે વાર્તાકારે સરસ ઉપસાવ્યાં. પક્ષીઓને બચાવવા મૂંઝાતી, પરદેશી યુવાનથી ગભરાતી અને પછી હિંમતપૂર્વક પરિસ્થિતિનો સામનો કરતી કન્યાના સંઘર્ષનું સરસ આલેખન.

--કિશોર પટેલ, 08-08-22; 10:23

###

(Disclaimer: આ લખાણ વાર્તાઓનું વિવેચન, સમીક્ષા કે રસાસ્વાદ નથી. આપણી ભાષામાં લખાતી સાંપ્રત વાર્તાઓની આ કેવળ એક દસ્તાવેજી નોંધ છે. અહીં રજૂ થયેલાં વિચારો જોડે સહમત થવું જરૂરી નથી. ભિન્ન મતનું સ્વાગત છે.)

###