શબ્દસૃષ્ટિ જૂન-જુલાઇ ૨૦૨૧ અંકની વાર્તાઓ વિષે

 

(૨૪૩ શબ્દો)

કલહ (દીવાન ઠાકોર): પિતા-પુત્ર સંબંધની વાત. માનવીય સંબંધોમાં એક ફરિયાદ સામાન્ય છે કે ‘તમે મને ઓળખ્યો જ નથી.’ બિલકુલ આ રીતે સામી ફરિયાદ પણ એટલી જ સામાન્ય છે કે ‘હું તમને ઓળખી શક્યો નથી.’ આ વાર્તામાં નાયકની ફરિયાદ છે કે એ પોતાના પિતાને ઓળખી શક્યો નથી. આ સિલસિલો આગળ ચાલે છે. નાયકની પત્નીની ફરિયાદ કરે છે કે એ પોતાના પતિને ઓળખી શકી નથી.  એક વૈશ્વિક લાગણીને શબ્દબદ્ધ કરતી સરસ વાર્તા.

સામૈયું (વાસુદેવ સોઢા): વાત આમ તો ટુચકા જેવી છે પણ એની વ્યંજના અનેરી છે. ગામમાં ચમના અને જમનાની જોડી લોકચર્ચાનો વિષય બની છે. બંને આળસુ, કોઈ કામકાજ વિનાના, લગ્નની ઉંમર વટાવીને વાંઢા રહી ગયેલા. લોકોનું મોઢું બંધ કરવા એક જણ બહારગામ જઇને પરણી આવ્યાનું નાટક કરે છે. એની વહુ બીજું કોઈ નહીં, સ્ત્રીવેશમાં એનો જોડીદાર  જ હોય છે. વ્યંજના એવી છે કે આ રીતે લોકનિંદાને પરિણામે ઘણી વાર ઈચ્છા કે અનિચ્છાએ લાકડે માંકડું ગોઠવાઇ જતું હોય છે. અન્યોનો ન્યાય તોળવાની સામાન્ય માણસોની માનસિકતા ક્યારેક પીડિતોના જીવન પર કાયમી અસર કરતી હોય છે.

ચિનારને કૂંપળો ફૂટી રહી છે (નટવર હેડાઉ ‘વનવિહારી’): કાશ્મીરની આજની ચિંતાજનક પરિસ્થિતિનો ચિતાર. કઇ રીતે માણસો પોતાની જન્મભૂમિમાંથી મૂળિયાંસમેત ઉખડી રહ્યાં છે એનું સરસ આલેખન આ વાર્તામાં થયું છે. સરહદની પેલી તરફથી કઇ રીતે આ રાજ્યમાં સામાન્ય લોકોને ગેરમાર્ગે દોરવામાં આવી રહ્યાં છે અને લોકો કઇ રીતે પાયમાલ થઇ રહ્યાં છે એની હ્રદયવિદારક ઝલક આ વાર્તામાંથી મળે છે.

નોંધ: ઉપરની ત્રણે વાર્તાઓ જૂન અંકની છે. જુલાઇ અંકમાં એક પણ વાર્તા પ્રગટ થઇ નથી.

--કિશોર પટેલ, 16-07-21; 20:10

###