નવનીત સમર્પણ ઓક્ટોબર ૨૦૨૦ અંકની વાર્તાઓ વિષે:

(૨૮૮ શબ્દો)

આ અંકમાં બે નીવડેલા અને પ્રતિષ્ઠિત વાર્તાકારોની ઉપસ્થિતિમાં એક ઓછા જાણીતા વાર્તાકારની વાર્તા વિષય અને રજૂઆત બંને મોરચે ધ્યાનાકર્ષક બની છે. સૌથી પહેલાં એ વાર્તા વિષે:

ડોગબેલ્ટ (રાધિકા પટેલ) : પતિ પત્ની અને વો ના ત્રિકોણમાંથી અહીં પત્ની અને વો વચ્ચે રસાકસીભર્યો મુકાબલો ખેલાય છે. “વો” ના ઘેર પત્નીનું જોડે ડોગીને લઇ આવવું કંઇક વિચિત્ર લાગે છે, પણ હશે, શ્રીમંતોની વાત જરા જુદી હોય શકે, જોવામાં આવ્યું છે કે શોખીન શ્રીમંતો ફરવા જાય ત્યારે જોડે સ્વજનો હોય કે નહીં, પાળેલું પ્રાણી જરૂર હોય છે! અહીં છેલ્લો ઘા રાણાનો એ ન્યાયે “વો” જે છેલ્લો મરણતોલ ઘા પત્ની ઉપર કરે છે એને માટે ડોગીનું ઉપસ્થિત હોવું જરૂરી બને છે. બંને હરીફ પાત્રોનું પાત્રાલેખન સરસ થયું છે. “પત્ની” આક્રમક છે. “વો” શાંત રહીને મક્કમતાથી એનો સામનો કરે છે.   નાટ્યપૂર્ણ પ્રસ્તુતિ, રસપૂર્ણ અને વાચનક્ષમ વાર્તા.   

બંને પ્રતિષ્ઠિત વાર્તાકારોની વાર્તાઓની રજૂઆત એમની પ્રતિષ્ઠાને અનુરૂપ છે, જયારે એમની વાર્તાના વિષયો જૂનાં અને પરંપરાગત છે.  

ગુલમહોર (વર્ષા અડાલજા) : પુરુષપ્રધાન સંસ્કૃતિમાં ગૃહિણીની થતી અવહેલના જેવો જૂનો વિષય. આ નીવડેલા લેખકની કલમે રજૂઆત અપેક્ષા પ્રમાણે સારી અને પ્રવાહી. સવારમાં બારીમાંથી દેખાતું ગુલમહોર અને એનો વૈભવ એટલે એ ગૃહિણીના જીવનનો પ્રાણવાયુ.  ઓછા શબ્દોમાં સરેરાશ પતિનું અને નાની ઉંમરમાં પુખ્ત સમજ ધરાવતા પુત્રનું સારું પાત્રાલેખન.  

જવાબી સવાલ (રજનીકુમાર પંડ્યા) : બે વયસ્કો પોતપોતાની વીતેલી જિંદગીના લેખાંજોખાં માંડે છે એની હળવી શૈલીમાં મજેદાર રજૂઆત.

ગમી ગયેલી વાર્તા (શરીફા વીજળીવાળા ) : ત્સ્વાઈકની “અમોક” વાર્તાનું રસદર્શન શરીફાબેને કરાવ્યું છે. અહીં વચનપાલન માટે ભૂરાયા થયેલા એક ડોક્ટરની વાત છે.  આ ડોક્ટર સૌથી પહેલાં તો એક પરિણીત અને મુશ્કેલીમાં મૂકાયેલી એક સ્ત્રીના પ્રેમમાં ભૂરાયો થયો અને પછી એ સ્ત્રીના મૃત્યુ સમયે એને આપેલું વચન પાળવા ભૂરાયો થયો! જબરી વાર્તા, જબરું વિશ્લેષણ! વધારાની માહિતી: આ વાર્તા પરથી હોલીવુડમાં ત્રણ વખત ફિલ્મ બની છે.

--કિશોર પટેલ, શુક્રવાર, 02 ઑક્ટોબર 2020; 21:25

###