બુદ્ધિપ્રકાશ સપ્ટેમ્બર ૨૦૨૧ અંકની વાર્તા વિષે નોંધ

 

(૧૫૪ શબ્દો)

જવા દે (કંદર્પ ર. દેસાઇ):

માનવીય સ્વભાવનો તુલનાત્મક અભ્યાસ આ વાર્તામાં થયો છે. 

પ્રથમ પુરુષ એકવચનમાં લખાયેલી આ વાર્તામાં કથકને ઓફિસના કામથી વતનની નજીકના ગામમાં જવાનું થાય છે. વિકાસકાર્ય માટે જમીનનો અમુક હિસ્સો સરકારે હસ્તગત કરવાનો છે પણ જમીનમાલિક  સહકાર આપતો નથી. કથક જુએ છે કે જમીનમાલિક બીજું કોઇ નહીં પણ પોતાનો પિતરાઈ ભાઇ છે. એ ભાઇ ક્થકને ઓળખી શકતો નથી! કથક પણ ઓળખાણ બતાવ્યા વિના સરકારી ઔપચારિકતા પૂરી કરે છે. 

બે ભાઈઓના પરિવારની વાત છે. એક ભાઇ ઝાઝું ભણ્યો નથી, ગામમાં જમીન સંભાળે છે, ખેતી કરીને નિર્વાહ કરે છે. બીજો ભાઇ ભણ્યો છે. શહેરમાં વસીને આર્થિક વિકાસ કર્યો છે. ગામમાં રહેનાર ભાઈ પારિવારિક જમીન ખેડતાં ખેડતાં સઘળી જમીનનો માલિક થઇ બેઠો છે, શહેરમાં રહેતાં ભાઈએ “જતું કરવાનો” સ્વભાવ કેળવ્યો છે.

શિક્ષણના કારણે માણસની દ્રષ્ટિના થતાં વિકાસ અંગે અને એના અભાવના કારણે થતી હાનિઓ અંગે વાર્તાકાર એક વિધાન કરે છે. વાર્તામાં ગામડાંનાં જૂનાં સમયની જીવનશૈલીનીઝાંખી મળે છે.       

--કિશોર પટેલ, 15-10-21; 09:41

###